بنیاد خوانشگری شعر پارسی ایجاد شود

شعر پارسی که آمیخته با علم وحکمت و مشحون از مضامین عرفانی و سرشار از ذوق و سلیقه و محصول فکر و اندیشه ایرانی و پارسی زبانان صاحب تاریخ و تمدن و زاییده عقل و احساس و شور و حماسه مردم و نخبگان ادبی ایران زمین در طول تاریخ است نیازمند خلق راه و روش،ایجاد قانون و مقررات و داشتن قواعد و شیوه هایی نو برای خواندن است.همچنانکه سرایش شعر نیازمند داشتن اطلاعاتی از ادبیات و علم عروض و قافیه و دانستن ردیفها و اوزان شعری از سوی شاعران است، خوانش شعر در انظار و در اجتماعات عمومی نیز نیازمند روشها و آداب و رسومیست تا معانی و مفاهیم اشعار و گفتار و نوشتار شاعران و ادیبان و نویسندگان پارسی زبان در بین مخاطبان و شنوندگان به اشتباه برداشت نگردد.چه بسیار شعرهای زیبا و با معنای شاعران پارسی زبان که به دلیل اشتباهات رایج در نحوه نادرست خواندنشان معانی اشعار به کلی عوض شده و فهم اشتباه مردم در تفسیر و تعبیر بیت به بیت اشعار عرفانی یا غزلیات عاشقانه،قصاید زیبا و شیوا و پرمحتوای شاعران گذشته و حال باعث بروز تصمیمات و اقدامات اشتباه این و آن گردیده و سیر زندگی مردم و تصمیمات حاکمان در دوره هایی از تاریخ را به کلی عوض یا دگرگون کرده است.شعر اگر به زیبایی و رسایی و درستی خوانده شود میتواند بر جان و جسم و بر روح بشر پذیرنده واقعیات زندگی اثرگذار باشد.وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمانهای ادبی و فرهنگی و تبلیغی از جمله فرهنگستان زبان و ادب پارسی و شورای عالی انقلاب فرهنگی،شورای فرهنگ عمومی کشور،حوزه هنری و انجمنهای ادبی و مجامع فرهنگی و خصوصا دانشگاهها و مدارس با هدایت و حمایت وزارتخانه های علوم و آموزش و پرورش و بنیاد هایی همچون بنیاد سعدی و بنیاد فردوسی،بنیاد حافظ و پژوهشگاههای مختلف زبان و ادب پارسی،رسانه ها و خصوصا رسانه ملی و شورای گسترش و ترویج زبان فارسی وظیفه دارند ضمن آموزش دادن به دانش اموزان و دانشجویان و عامه مردم  آنان را با نحوه های خوانش درست شعر آشنا کنند.دانشکده های ادبی دانشگاهها هم باید در زمینه تولید محتواهای لازم در نحوه شعر خوانی و آشنایی مقدماتی مردم حاضر در جلسات ادبی کار و تلاش کنند و رسم و شیوه ای نو در این باره به عموم مردم عرضه نمایند.ساماندهی جلسات شعر و شاعری و نگارش و تحویل و توزیع جزواتی در راستای نحوه خوانش انواع شعرها از لحاظ معنایی و محتوایی راهی نو و ابتکاری تازه برای جلسات متعدد شعر خوانی در کل کشور است.آیا ایرانیان و پارسی زبانان معاصر و آیندگان ما نباید بتوانند اشعار حافظ و سعدی یا مولوی و فردوسی و رودکی و سنایی یا عطار و جامی و اشعار ناصر خسرو و پروین اعتصامی یا خواجه عبدالله انصاری و ابن یمین فریومدی و دیگر شعرای متاخرین و متقدمین را به درستی بخوانند و از خواندن اشعار پیشینیان یا اشعار شعرای معاصر با خود لذت ببرند و دیگران را هم مشعوف و شاد و مسرور و شادمان از خوانش شعر و کلام منطوم حکیمان و شاعران و ادیبان و پارسی سرایان کنند؟ بنابراین رواست تا بنیادی تحت عنوان بنیاد آموزشی خوانشگران شعر پارسی ایجاد شود تا کمتر فرد اشتباه کننده در زمینه خواندن اشعار فارسی از میان اشعار دواوین شعرای قدیم و دفاتر شعری شاعران جدید را شاهد باشیم.