لزوم درک واقعیت فوتبال به عنوان یک پدیده اجتماعی در اندیشه سیاسی مسوولین

” کت را بیرون بیاور اینجا زمین فوتبال است “

بامداد خبر:یک بار دیگر  تیم ملی فوتبال ایران در یک “زمان مکان” حساس که می توانست نقطه شکست طلسم باخت های ایران در بزنگاه های تاریخی حساس در فوتبال باشد با عدم موفقیت داغ نبردن ها زمانی که بیشترین نیاز را به آن داشتیم  بر دل همه  فوتبال دوستان از پیر و جوان نقر کرد و خود نیز از ادامه مسابقات باز ماند . در مورد اخیر پرونده بهترین موقعیت تیم ملی فوتبال ایران که مدتها ست  نه تنها نتوانسته قهرمانی جام ملت های آسیا را کسب کند که حتی نتوانسته به فینال هم راه یابد با یک بازی کم رمق بسته شد تا این دور باطل به انتها نرسد.

از این بایت که کشور های  کوچک و مینیاتوری عربی چگونه کیفیت های دیداری ، شنیداری و تجربه ما را از مشاهده ودرک جذابیت های فوتبال را  به شکل بی سابقه ای ارتقاء داده اند نمی توان گذشت  و شاهد آن حس خوبی بود که از تماشای دو رویداد  جلم جهانی و جام ملت های قاره کهن در عرصه فوتبال به شکل کاملی دریافت شد .

اما این که این همه امکانات در کشور کوچک قطر جمع شده به پشتوانه دلارهای گازی و کم کاری سالیان پیش ما از فازهای پارس جنوبی محقق شده است و به گونه ای که میتوانیم ادعا کنیم در مالکیت معنوی این امکانات شریک هستیم اگر چه این مورد به طنزی تلخ تعبیر شود.

عدم وجود امکانات کافی در فوتبال پایه و حرفه ای و وجود پر تعداد این نعمت ها در کشور قطر از برنامه ریزی و چشم انداز صحیح مسولین این کشور در درک واقعیت فوتبال به عنوان یک پدیده اجتماعی و نه صرفا ورزشی بسیار قابل تامل است . رخ داد یک فینال کاملا عربی زنگ خطری  را برای کشورهای دارای سبک و جایگاه سنتی  مثل ایران ، کره جنوبی و ژاپن به صدا در آورده است که می توان به یقین باور داشت این واقعیت به شکل چالشی نو ظهور در برنامه ریزی همه این قدرت های صاحب فوتبال درک خواهد شد فقط نقطه شک در این بین روبروی نام تیم ملی فوتبال و فدراسیون فوتبال ایران قرار دارد که از مسولین فدراسیون و وزازت خانه اش باید با اما واگر در این زمینه  چنین را انتظاری داشت .

کاری که ما با تیم ملی می کنیم بیرحمانه  و از سوی مسوولین فزصت طلبانه است زیرا اگر توانسته بودیم امکاناتی که قطر برای فوتبالش فراهم کرده را درکنار دیپلماسی ورزشی کشورهایی مثل قطر و عربستان فعال کنیم این بازی در یکی از ورزشگاه های ایران برگزار شده بود و همانگونه که قطر  از این امکان برای کمک به بازیکنانش که امروز تا حد قهرمان ملی قد برافراشته اند استفاده کرد ما نیز در قامت یک ابر فرهنگ منطقه ای این توانایی را داشتیم که از اقتصاد به جایگاه و اقبال جهانی دست یابیم  و بعد از ضیافت  اشک ها و لیخند ها در شب گذشته  روز شنیه آینده جام قهرمانی را به افتخار سرزمین و مردم نجیب مان بالای سر ببریم. اما امروز باید با حسرت این واقعیت های انکار ناپذیر کنار بیایام و بگوییم بازی و فوتبال برد و باخت دارد و بی اوجه به این که امسال برای دومین باز است که قطر در فینال بازی های اسیایی خط بطلانی بر همه اندیشه های خود کوچک پندار  مسولان ورزشی ما کشید تا جای هیچ بهانه ای در بین باقی نماند برای اینکه بفهمیم  که  باید کت را تن بیرون اورد چون اینجا زمین فوتبال است و با کری خوانی کسی به جایی نرسیده است.